Ο Ποπάι (Popeye), ένας από τους πιο αγαπημένους χάρτινους ήρωες, «γεννήθηκε» το έτος 1929 απ’ το πενάκι του Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ (Elzie Crisler Segar). Γκρινιάρης, αλλά καλόκαρδος, δεν αποχωρίζεται ποτέ την πίπα και τη ναυτική στολή του. Όταν βρίσκεται σε μπελάδες τρώει σπανάκι, που του δίνει μια υπεράνθρωπη δύναμη για να υπερασπιστεί και να σώσει, συχνά, την αγαπημένη του Όλιβ (Olive Oyl).
Παρότι κοντός, αμόρφωτος, με ιδιόμορφη εμφάνιση και φωνή, με ένα μάτι και κανένα δόντι, πολλοί τον θεωρούν ως τον πρόδρομο των υπερηρώων που κυριάρχησαν αργότερα στα κόμικς.
Έκανε το ντεμπούτο του στις 17 Ιανουαρίου του 1929, σε μία σειρά κόμικς της νεοϋορκέζικης εφημερίδας Evening Journal. Η σειρά αυτή μετρούσε ήδη δέκα χρόνια ζωής, με πρωταγωνιστές την -μετέπειτα αρραβωνιαστικιά του- Όλιβ Όιλ (Olive Oyl), τον αδελφό της Κάστορ (Castor Oyl) και τον πρώτο αγαπημένο της Όλιβ, τον Χαμ Γκρέιβι (Harold Hamgravy, Ham Gravy).
Ο Ποπάι εμφανίστηκε σ’ έναν δευτερεύοντα ρόλο και αμέσως κέρδισε την αγάπη των αναγνωστών.
Σταδιακά, ο Σίγκαρ (Segar) άρχισε να του δίνει όλο και μεγαλύτερους ρόλους, μέχρι που έγινε ο κεντρικός ήρωας και τελικά η σειρά πήρε το όνομά του. Μετά το θάνατο του δημιουργού του, το 1938, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες ανέλαβαν το σχεδιασμό του, προσθέτοντας τη δική τους πινελιά.
Στον κινηματογράφο, ο Ποπάι πρωτοεμφανίστηκε το 1933, στην ταινία κινουμένων σχεδίων Οι περιπέτειες του Ποπάι του ναυτικού. Η καριέρα του στη μεγάλη οθόνη έμελλε να είναι ακόμη πιο ένδοξη απ’ ότι στις εφημερίδες. Μάλιστα, το 1938 ανακηρύχθηκε ως ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμη και τον Μίκι Μάους.
Η δημοτικότητά του αυτή οφείλεται κατά πολύ και στο σπανάκι, η λατρεία του για το οποίο συνέβαλε στην αύξηση της κατανάλωσης του λαχανικού κατά 33%. Οι αμερικανοί σπανακοπαραγωγοί τού το αναγνώρισαν και το 1937 έστησαν το άγαλμά του στην Κρίσταλ Σίτι (Crystal City), μία πόλη του Τέξας (Texas) που ζει κυρίως απ’ το σπανάκι.
