Σύμβαση εκπροσώπων ελληνικού δημοσίου
Το 1940 και μετά προέκυπταν ανάλογες συμβάσεις με αυτήν την λεγόμενης COOPER ή αλλιώς την σύμβαση εκπροσώπων του ελληνικού δημοσίου με τις ΗΠΑ και την Hugh Cooper & co.
Η «Σύμβαση Cooper» επικυρώθηκε με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Α’/17.02.1940), περί κυρώσεως συμβάσεως για την παραχώρηση υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού.
Τα ψιλά γράμματα της σύμβασης
Στη σύμβαση αυτή βλέπουμε ότι εκτός από την κατασκευή και εκμετάλλευση από τον Ανάδοχο, για 70 χρόνια (άρθρο 30) των τριών φραγμάτων (Κρεμαστών, Πρεβέντζας και Κριεκουκιού) στον ποταμό Αχελώο προβλεπόταν και κατασκευή, ιδιοκτησία και εκμετάλλευση ηλεκτρικού δικτύου για την πώληση ή για ιδία χρήση «της παραχθησομένης ηλεκτρικής ενεργείας» σε εργοστάσια του Αναδόχου (άρθρο 52) για την επεξεργασία πρώτων υλών που το consortium θα ίδρυε όπου και όποτε ήθελε έχοντας μάλιστα και το δικαίωμα αποκλεισμού τρίτων (exclusion’s right).
Το σημαντικότερο και το πιο ύποπτο τώρα είναι ότι ενώ η σύμβαση αυτή αναφέρεται στην κατασκευή τριών υδροηλεκτρικών έργων στον ποταμό Αχελώο στην πραγματικότητα παρέχει το αποκλειστικό δικαίωμα στον ανάδοχο να κάνει όλα όσα προαναφέρθηκαν. Μπορούσε δηλαδή το consortium να στήνει σε όποιο σημείο ήθελε εργοστάσιο δικών της συμφερόντων για επεξεργασία κάθε είδους πρώτων υλών.
Φυσικά οι Αμερικανοί βλέποντας άλλες φτηνότερες πηγές ενέργειας κράτησαν δεσμευμένο τον πλούτο της χώρας, χωρίς να προχωρήσουν σε κάποια εξόρυξη.
Η σύμβαση υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010, την ίδια χρονιά που η χώρα μπήκε στο Μνημόνιο. Ένα Μνημόνιο δεσμευτικό απόλυτα και τώρα πια με ένα ΤΑΙΠΕΔ που κάνει ό, τι θέλει χωρίς έλεγχο.
